Ik rende, het maakte niet uit waarheen. Ik rende gewoon om te rennen, om weg te zijn en om weg te blijven. Weg van die oude enge plaats en weg van het verleden. Ik was bqng dzt het me zou achtervolgen, dus daarom rende ik, zo ver mogelijk. Terwijl ik rende voelde ik de wind in m'n haren, het was een heerlijk gevoel. M'n manen wapperden mee, m'n staart mooi in een boogje. Dit was wat ik wou, vrijheid! Later zou ik misschien een kudde starten, een kudde voor alle paarden die hetzelfde hebben ondergaan als mij, verstoten paarden gedoemd om te sterven, maar die sterk genoeg waren te ontsnappen en een vrije wereld in te stappen. Ja, dat werdt m'n kudde! Be Free,, dat werd de naam. Ooit als ik sterk genoeg was zou ik de kudde opstarten, ooit zou m'n kudde sterk zijn. Als we moesten vechten zouden we dat doen. En we zouden winnen, niets zou ons tegenhouden. We zouden de schrik van alle levende wezens zijn. Ik raakte uitgeput, iets verder was een klein beekje, daar ging ik heen. Het water was heerlijk koel en het deed deugd. Ik vergat m'n ideeen en besloot een klein dutje te doen. Snel sloot ik m'n ogen en droomde verder... '--