Where horses belong.

Night wind

Graat is zijn eentje en kijkt soms om zich heen of er gevaar dreigt.

RF naam: xPauwke
Naam paard: Memories Never Go
Ras: New Forest
Geslacht: Merrie
Leeftijd: 7 jaar
Foto: Zie Avatar
Karakter: Memorie is een pittige dame die weet wat ze wil,, ze is wel gedreven
en helpt anderen graag,, ook zwijgt ze bijna nooit ;3
Extra: -

ik ben niet goed in rpg hoor!

RF naam: MissVera
Naam paard: Vera
Ras: Fjord
Geslacht: Merrie
Leeftijd: 11
Foto: komt nog wel eens een keer
Karakter: nieuwschierig
Extra:

Night wind

Kijkt omhoog naar de 2 naderende paarden. Hinnikt

Ziet in de verte een paard en begint de draven,, de wind suist door m'n oren en al snel begin ik te galloperen. Ik sluit m'n ogen; Snel sta ik al naast het paard.

Night wind
Ruikt aan het paard, en ruikt eraan.
Accepteert het paard en kijkt naar het paard.

Ik bries, het is erg koud en ik ril. Op de bomen ligt een dun laagje rijp. Ik trappel en stijger, zodat ik net met het puntje van m'n neus een tak kan aanraken, ik voel het ijs in m'n neusgaten en bries. Wat is het toch heerlijk als het zo koud is, dan kijk ik speelt naar Night Wind, ik graaf in het zand en kijk hem uitdagens aan.

Ik kijk naar het spelende paard en haar krabben.
Ik dteiger laag en schudt met mijn hoofd.

Ik draaf met m'n haren in de wind, af en toe bok ik eens en al snel gallopeer ik over het veld. Plots zie ik iets en ik stop met een ruk... Het dier kijkt naar mij... Ik stap snel achteruit en draai me om, zo snel ik kan ren ik weg van het beest. Als ik even achterom kijk zie ik dat hij achter me aan loopt, steeds komen er meer dieren! Ze zijn al zeker met drie. In de verte zie ik Night Wind staan, ik hinnik naar hem.

Ik reageer gelijk op het gehinnik en vind mezelf erg stom dat ik het niet eerder had gezien.
Ik galopeer snel richting Memorie en probeer achter haar te galoperen.
Ik hinnikt nog naar Memorie dat we door moesten blijven rennen.

Nadat Night Wind naast me kwam rennen waren de dieren al zeker met vijf, ik zag de kilte in de ogen van de leider van de troep. Als ik me niet had vergist waren de dieren wolven... Ooit had ik eens oog in oog gestaan met een wolf, mazrdie was oud en uitgeput, deze waren jong en gevaarlijk. Plots zag ik in een rots een grote kloof, ik rende erheen en zoals ik al had gedacht was er aan de andere kant van de kloof een groot meer. Ik stormde door het water en keek achter me, de wolven bleven staan. Zodra ik aan de oever was begon in de draven en een eindje verder stopte ik onder de schaduw van een boom. Uitgeput viel ik op de grond.

Ik probeerde Memorie bij te houden maar de wond van mijn vorige gevecht brande.
Nadat ik door het koele meer liep ging ik naast Memorie liggen.
Het eerste wat ik dacht was nog geen dag bij elkaar en nu al avontuur.
Uitgeput legde ik mijn hoofd op de grond.

Ik had het moeten weten dat het Niet veilig was om er alleen op uit te trekken, het spijt me ik had nooit gewild dat het zo zou aflopen... Maar langst de andere kant zijn we niet slecht terrecht gekomen...

Ik keek op en voor me stonden bomen, honderden appelbomen. Nu waren het alleen takken met een beetje rijp erop,, maar in de zomer hadden we hier zalige,, sappige appels. Ik stapte een beetje verder, het was hier niet enorm groot, een soort dal omringd door grotten maar helemaal achteraan was een kleine doorgang. Er was een groot meer mer drinkbaar water.

Volgensmij is het beter dat we hier even blijven, tot nu toe zullen we hier niets te kort hebben. Maar zo te zien zijn we hier niet alleen. Ik keek naar boven, een vogel vloog weg.

Ik stond op en keek omhog, ik rook in de lucht en brieste.
'We zijn hier zeker niet alleen'
Ik keek naar de enige doorgang om dit dal uit te komen.
'We kunnen hier wel even blijven, en het is opzich de perfecte leefomgeving, maar als er gevaar dreigt, dan komt het uit die doorgang, en dan kunnen we er nergens uit.'
Ik stapte naar een appelboom en deed een poging tot een appel uit de boom te halen.

Ja... Daar heb je gelijk in... Maar als we dan over het meer gaan zoals net hebben we een kans. Tenzij dat gevaar natuurlijk zwemmen kan...

Laten we hier maar even blijven, totdat het weer beter weer wordt, hier is natuurlijk volop voedsel.
Ik schrok een appel naar binnen en strek daarna even mijn benen met een ruime draf.

Goed idee. Ik ga liggen en even later sluit ik m'n ogen...

Ik stap nog even rond om te bewaken.
In deze nieuwe omgeving wil ik eerst alles goed kennen, voor dat ik rust.
Ik galopeer een beetje door dit veld en eet nog een paar appels.
Daarna val ik in een lichte slaap.

Slaapt... ;3

Ik wordt wakker van een vreemd geluid, ik hinnik zachtjes om melodie wakker te maken.

Ik open m'n ogen, en spits m'n oren. Dan kijk ik naar Night Wind, zelf hoor ik niets, tot plots... In de verte hoor ik ook een geluid.

Ik wordt onrustig omdat ik het geluid niet kan plaatsen.
Ik bedenk waar we bwter langs kunnen. Langs het water? Maar misschien kab het beest zwemmwn.
En we kunnen niet door de opening. Daar komt het geluid vandaan.
Ik richt mijn blik op Melodie.

Ik loop langst de rotsen, plots zie ik een smal pad omhoog... Dat is ook een optie,
maar wel een zeer riscante... Ik zet m'n ene voet op het pad en al snel rollen er stenen naar beneden. Nee dit
doen we niet, het wordt het water en SNEL!

Ik keek nog even naar de rots route, Gevaarlijk maar als we het redden zijn we veilig.
Snel schudde ik het idee uit mijn hoofd en galoppeerde snel richting het water.
Het rare geluid achter ons kwam dichterbij.
Ik keek onder het galopperen om, het waren mensen, en dat geluid waren geweerschoten...