Where horses belong.

Fair viel bijna in slaap totdat hij de aankomende hoeven hoorde.
Hij stond op en liep met een versnelde pas naar het paard.
Het was een hengst. Fair snuffelde en gilde een paar keer.

Ice volgde Fiar en snuffelde of hij geen appels bij had...

Memorie keek de twee paarden op een afstandje na. Ze hoopte dat het goed kwam, twee hengsten...? Memorie dacht aan haar vader,, die was ook verstoten uit de kudde...

Fair zuchte en draaide zich om, draafde door de sneeuw en gaf een woeste bok.
Wat moest hij doen? hem aanvallen? Nee, hij heeft al genoeg paarden pijn gedaan, tenslotte heeft hij zichzelf beloofd alle paarden te accepteren.
Zijn intstinct nam het over, aanvalen, niet? Hij had een gevecht met zichzelf.
Ondertussen had Fair al meerdere bokken in de lucht gegeven, de lag sneeuw stoof omhoog bij elke beweging.
De krachtige spieren rolden onder de pels van Fair.
Na een strijd stond Fair stokstijf stil en keek recht in de ogen van de hengst, afwachtend wat hij zou doen.

Ycardo dacht na. Hij wilde niet vechten, hij zocht gewoon een plek om te kunnen slapen. Afwachtend deed hij zijn hoofd naar beneden.

Memorie keek in de ogen van Fair, dit komt niet goed dacht ze. Ze draaide zich om en liep de grot in, dit hoefde ze niet te zien, ze had er geen behoefte aan.

Ycardo schrok. Hij had dat andere paard nou juist wel aardig gevonden. Langzaam liep hij achteruit.

Fair voelde zich groter door het kleinerende gedrag van Ycardo.
Hi hinnikte en brieste, maar bleef al zijn spieren spannen, voor als het nodig is, het aankomende gevecht.
in zijn ooghoek zag hij Memorie naar binnen lopen.
Hij trok zich er niet veel van aan, en stond nog te denken wat hij moest doen.
Fair deed 2 stappen dichterbij Ycardo.

Memorie hoorde Fair briessen. Waarom, o waarom moest er juist zo iets gebeuren als alles juist perfect ging? Stel dat er iets zou gebeuren met één van de twee paarden? Ze kende Ycardo nog niet echt, maar het zag er een vriendelijk dier uit, en Fair had haar opgevangen toen ze het nodig had. Nee, er mocht niks gebeuren en dat zal ook niet zijn...

Ycardo zag dat de merrie voor de andere hengst zou kiezen. Toch wilde hij hier niet weg. Hij brieste zacht en keek de hengst aan.

Fair Brieste boos omdat Ycardo naar Memorie keek en stormde op De hengst af.
Hij steigerde en gaf een rake klap.

Ycardo schrok, maar had het toch verwacht. Hij wilde niet vechten, maar hij wilde ook niet terug naar de grotten. Hulpeloos keek hij naar de merrie. Zou zij hem wel steunen?

Fair wou nog een klap geven, maar stopte.
hij bleef stokstijf voor de hengst staan.
'Sorry.' Fair lied hulpeloos zijn hoofd naar beneden hangen.
'Sorry dat ik zo deed, ik ben helemaal niet zo, ik had me ingesteld dat ik elk paard zou accepteren.'
Hij brieste weer en schudde zich uit. 'Het spijt me echt, je bent welkom. ik kon me net even niet beheersen.'
Fair liep richting de grotten en keek achterom.

'Be... Bedankt...
Ik wil niet indringen..? Ik ga wel weer.'
Ycardo zuchtte en liep weg.

Fair haalde Ycardo in en ging voor hem staan.
'nee, nee kom alsjeblieft in de kudde!'
Faur keek met vriendelijke vertrouwde ogen naar Ycardo.

Ycardo twijfelde...
'Als je me niet meer schopt?'
Hij glimlachte waterig.

Fair voelde zich schuldig over wat hij gedaan had.
'nee natuurlijk niet!' riep hij.
'Dit was eenmalig en absoluut niet de bedoeling.'
Fair hinnikte en ging weer richting de grot, en keek achterom om te zien of Ycardo hem volgde.

Ice had hun gesprek niet gevolgd en zat nog in de grot...
Toen hij de paarden zach aankomen hinnikte hij zacht

Fair ging de grot in en ging naast Memorie liggen. Hopend dat deze nacht snel voorbij zou zijn. En de winter ook.

Ice ging ook liggen en droomde zacht over Colour

Ycardo liep langzaam en op zijn hoede naar binnen. Toen hij zag dat iedereen lag, ging hij ook liggen.

Fair merkte dat iedereen veilig lqg. Dus viel in een lichte slaap.

Memorie sloot haar ogen, ze had alles kunnen horen. Gelukkig was alles goed gekomen, vredig viel ee in slaap.

RF naam: Remember
Naam paard: Remember (Remy)
Ras: Engels volbloed
Geslacht: Hengst
Leeftijd: 8 jaar
Foto: Zie Avatar
Karakter: Klik voor mijn paarden profiel
Extra: ?


Remember liep door de vallei heen en draafte wat heen en weer.
Hij zag iedereen liggen, Hij voelde zich eigenlijk gelijk thuis, zonder dat hij wist of de andere paarden hem zouden accepteren.
Toch ging hij bij de paarden liggen, hij sloot zijn ogen en wachtte af.